Op enig moment merk je een sluimerende onvrede in jezelf,
die je niet langer kunt sussen met oppervlakkigheden.
Het roept je aandacht, ondanks alles wat je hebt bereikt, wat je bezit of onderneemt.
Een onbestemd gevoel van leegte, beperking of onzekerheid.
Je hebt de grenzen van je bewustzijn bereikt.
Je ziel schreeuwt om uitbreiding.
Je voelt de innerlijke drang naar bevrijding.
Jouw tijd is aangebroken om de sprong te maken.
In dit tweede artikel wil ik je uitleggen hoe lichaamsbewustzijn werkt, want zolang je automatismen en programma’s onbewust zijn, is het lastig om ze los te laten. In eerste instantie is het dus belangrijk dat je je bewust wordt van de gedachten, emoties en routines waarmee je jezelf beperkt.
Als je de werking bewust kunt waarnemen zonder je eraan te verbinden, kun je gaan onthechten. Je verschuift dan naar je hartchakra, waar je zonder oordeel je eigen gedachten, emoties en routines laat passeren.
Het doel is dat je vanuit het elektromagnetisch veld van je hart gaat leven, in plaats van vanuit je overlevingsmechanisme. De resonantie van je hart is harmonieus, het is een toestand van Zijn.
Zoals je in deel 1 hebt kunnen lezen, is je lichaamsbewustzijn beperkt; het is een onderdeel van een groter bewustzijn. Ik geef je in dit artikel handvatten; daar kun je zeker verder mee, maar niemand anders kan het voor je doen.
Besef je dat leven vanuit je hartchakra makkelijker gezegd is dan gedaan, want hoe doe je dat dan?
Ten eerste is wat je nu leest nog steeds slechts informatie. Kennis op zich is niets; er is al meer dan genoeg informatie in de wereld. Uiteindelijk is het belangrijk dat je het toepast in je leven, dat je het voelt en doorleeft. Daadwerkelijk prioriteit geven aan het toepassen van kennis is doorslaggevend als je wilt dat je ervaring of levenssituaties veranderen.
Anders verdoe je met het vergaren van deze informatie slechts je tijd.
Juist tijd lijken we allemaal niet te hebben, dus ik vraag niet om je tijd, maar wellicht ga je vroeg of laat wel de prioriteit voelen.
Je projecteert je werkelijkheid
Wat jij met je vijf zintuigen waarneemt in de externe werkelijkheid en hoe je dit beleeft en ervaart, komt voort uit wat je innerlijk bij je draagt. De fysieke wereld spiegelt jouw resonantie; deze resonantie komt voort uit alles wat je bewust en onbewust bij je draagt, qua gedachten, emoties, trauma en familiaire overdracht.
Je projecteert altijd; je zendt golven van energie uit en jouw aansturing bepaalt de resonantie van deze golven.
Als jouw aansturing grotendeels vanuit je overleving komt, kun je alleen uitzenden wat binnen het domein van je lichaamsbewustzijn valt. Wil je graag uit een begrenzende resonantie komen, dan kun je verschuiven naar het elektromagnetisch veld van je hartchakra.
Je projecteert altijd, dus of je projecteert vanuit je hartbewustzijn of vanuit je lichaamsbewustzijn.
Het lichaamsbewustzijn leeft in het verleden
Dat wat je waarneemt in de buitenwereld met je vijf zintuigen – dus ook al je persoonlijke issues, ervaringen en obstakels – is gecreëerd vanuit wat je hebt gedacht, gevoeld en gedaan in het verleden. Je kijkt en ervaart een projectie, een spiegel.
Het is als een fotoalbum van afgelopen zomer: je kunt je opnieuw druk maken over de locatie, maar het boek is al afgedrukt en de vakantie al ervaren. Toch kun je je nu opnieuw druk maken om alles wat toen misging en alles opnieuw beleven in je hoofd. Dat is exact hetzelfde met de reacties die je nu hebt op je leven en alles wat zich daarin afspeelt: wat je nu ervaart, is al gecreëerd. Wij mensen zijn omgekeerd geprogrammeerd door de generaties voor ons: onze opvoeding, cultuur, opleiding en maatschappij.
De aansturing bij de meeste mensen vindt plaats vanuit de lagere drie chakra’s, waar jouw overlevingsmechanisme aan gekoppeld zit. De focus ligt op veiligheid, controle en wilskracht; de aandacht is gericht op de externe wereld.
Er is niets mis met deze drie chakra’s; ze zijn net zo belangrijk als de chakra’s die erboven liggen. Ze zijn gericht op je lichaam en je primaire overleving, wat uiteraard essentieel is.
Het is wel zo dat er onbalans is ontstaan, er is scheiding ontstaan en dit heeft de heelheid opgesplitst. Het lichaamsbewustzijn is een radertje in een veel groter wiel, en het volledige bewustzijn verdween op de achtergrond; het radertje was zich niet langer bewust van zijn plek in het wiel.
Het lichaamsbewustzijn is onvolledig en streeft tegelijk naar volledigheid. Het ervaart de innerlijke ruimte of leegte als bedreigend en vult deze steeds op. Het doet dit helemaal vanzelf; het kan niets anders dan de leegte willen opvullen.
Omdat je lichaamsbewustzijn verbonden is aan je onderbewuste, heeft het van invullen, labelen, oordelen, afleiden, vluchten en bezig zijn een automatisme gemaakt. Dat kun je in jezelf ook waarnemen: iets trekt je aandacht weg. Zeker als je rustig in stilte gaat zitten, komt er een hele trits aan afleiding voorbij: je denkt aan een film van gisteren, aan je werk, et cetera.
Je innerlijke behoefte aan stilte, wat hetzelfde is als ruimte creëren, wordt direct opgevuld.
Dit lichaamsbewustzijn denkt en voelt niet; het doet dingen automatisch. Dat is zijn functie, het doet exact wat het hoort te doen, een herhaling afspelen.
Door de energetische compressie krijgt dit bewustzijn steeds minder ruimte. Dit heeft als uitwerking dat vervulling niet meer zo makkelijk is als vroeger; je drijfveren zijn niet meer hetzelfde. Je begint de routine van het leven als verveling of vrijheidsberoving te ervaren, misschien zelfs afgevlakt.
De lus van herhaling begint je op te vallen: leiders met nieuwe gezichten, maar met doorzichtige verhalen; van de ene ramp naar de volgende oorlog, net waar het nieuws op focust. Verhalen rijgen de wereld aan elkaar, op en neer, heen en weer.
Je ervaart een innerlijk ongemak, waar je niet echt woorden aan kunt geven.
Het is tijd om prioriteit te geven aan het wijzigen van je resonantie, zodat je een andere werkelijkheid kunt gaan projecteren.
Ruimte maken, verstilling en verblijven in een gevoel van tijdloosheid is de overgangsbrug naar het toelaten van eenheidsbewustzijn. Vanuit eenheidsbewustzijn zend je een totaal andere resonantie uit.
Het vraagt een bepaalde innerlijke motivatie om je focus van de externe wereld af te halen en naar binnen te keren. Het is compleet tegengesteld aan alles wat je hebt geleerd en gewend bent. Je wilt bezig gehouden worden, plannen maken, doelen stellen, acties ondernemen en dromen realiseren.
Misschien wil je geen prioriteit geven aan dit proces, want laten we eerlijk zijn: stilte en ruimte toelaten klinkt oersaai. Daarnaast geeft dit hele proces geen korte termijn bevrediging, waar we inmiddels allemaal zo aan gewend zijn.
Doorbreek de tijd-loop
Je merkt het direct als je jezelf in de tijd zet: je resonantie zakt naar een staat van begrenzing. Je ademhaling gaat omhoog, je vertrekt uit je lichaam en je onrust neemt toe. Als je je hiervan gewaar wordt, kun je ervoor kiezen je niet mee te laten slepen en je focus naar je hartchakra te verleggen.
Als je niet in je adem bent, ben je in je hoofd.
Het is belangrijk dat het je opvalt hoe vaak afleiding je wegtrekt.
Vanuit je hartchakra kun je dit mechanisme neutraal waarnemen; je merkt dan dat dezelfde gedachte of terugkerende angst voorbij komt. Het is een oud programma uit het verleden; het speelt vanzelf af.
Het is niet zozeer die herhalende gedachte of emotie die jouw resonantie bepaalt, maar jouw geloof waarmee je het echt maakt. Waar jij in gelooft, zal zich uiteindelijk laten zien in je leven. Het doorbreken van dit geloof betekent inzien dat het oude programma’s zijn die de revue passeren. Ze zijn reeds gepasseerd, het komt voort uit het verleden en verschijnt als herhaling (tijd-loop).
De gedachte komt voorbij, je baalt of voelt weerstand. Je emotionele respons is hetgeen waarmee je hecht aan deze herhaling. Als je het neutraal waarneemt en niet labelt, is het simpelweg een programma dat op herhaling voorbij komt.
Afwijzing, frustratie of weerstand hechten aan dit herhalende programma. Je kunt je deze emotie voorstellen als een vortex; het trekt je gevoelsmatig naar beneden. Deze emotionele vortex trekt je in het programma, en je voelt jezelf in de pijn en emotie zakken.
Hoe langer en dieper je zakt, hoe verder je afzakt naar overweldiging, machteloosheid en onwaardigheid. Wat eerst fantastisch was, kan binnen enkele minuten weg zijn en totaal hopeloos aanvoelen.
Waar je aan hecht, maak je echt!
Onthechten
De draaiende motor in je lichaamsbewustzijn is een hele diepe laag van leegte. Diep in jouw onderbewuste zit een geloof dat je onvolledig bent. Er ontbreekt iets; er is altijd gebrek. Is er geen gebrek aan iets fysieks zoals geld of een gezond lichaam, dan ontbreekt zelfvertrouwen, enthousiasme of succes.
Ont-hechten — het woord zegt het al — betekent jezelf compleet onthecht waarnemen. Door je focus naar je hartchakra te verleggen, kun je een soort rust toelaten in je huidige moment.
Tijdloosheid is de keuze om aanwezig te blijven in het moment en het te nemen zoals het is.
In tijdloosheid valt er niets te doen, te forceren of te bereiken. Oude programma’s bevinden zich in de tijd; in tijdloosheid kunnen ze niet aanhaken.
Je kunt prima functioneren in tijdloosheid terwijl je door je dag beweegt. Je leeft wel met de tijd als instrument: afspraken komen en gaan, je staat op als de wekker gaat en regelt je activiteiten. Je beweegt als waarnemer rustig door je leven en bent aanwezig.
Je gedachten, emoties en programma’s komen voorbij. Je ziet ze voor wat ze zijn:
ruis uit het verleden die gewend is dezelfde route af te leggen.
Ze kunnen niet aanhaken als je er niet aan hecht. Je voelt een emotie proberen aan te haken, en je neemt dit heel bewust waar. Je kunt jezelf aanleren in tijdloosheid te blijven; dat is oefenen. Soms sleept de emotionele vortex je mee. Dat gebeurt; maak er dan geen drama van en ga niet zwelgen. Blijf niet hangen in een kleine misstap; stap terug en veranker jezelf opnieuw in de tijdloosheid.
Geef die programma’s geen voeding
Als je een plant geen water geeft, gaat hij dood.
Als je geen hechting of geloof geeft aan je verleden en oude programma’s, gaan ze dood.
In jouw bewuste aanwezigheid kun je ze waarnemen; je bent dan onthecht en in een gevoel van tijdloosheid.
Je bent nu op de brug, het portaal in je hartchakra.
Als je hier bent, leert de ervaring dat je ups en downs hebt; je gaat heen en weer. Soms val je van de brug in je overleving; je ervaart dan een down. In het begin is dit behoorlijk schakelen. Twijfel niet aan jezelf door te denken dat je het niet goed doet. Je beweegt niet de verkeerde kant op; je faalt ook niet.
Jouw programmering is superkrachtig; het zit er al je hele leven in en je hebt het vaak herhaald.
Onthoud je doel: je wilt je resonantie projecteren vanuit het elektromagnetisch veld van je hartchakra. Je aansturing is vanaf hier compleet anders; als je vanuit liefde, vertrouwen of heelheid uitzendt, trek je situaties aan die je harmonie brengen. In heelheid is alles aanwezig: gezondheid, overvloed en vreugde.
Elk moment dat je tijdloosheid toelaat, stap je opzij; je laat hiermee een resonantie van vertrouwen toe. Je zult eerst kleine stapjes maken: minder heftige emotionele reacties ervaren of korte momenten van helder inzicht.
Van buiten naar binnen
De extern waarneembare wereld is een creatie uit het verleden, maar dat maakt zijn aantrekking niet minder. De externe afleiding is momenteel immens en trekt jouw geloof naar het domein van je lichaamsbewustzijn.
In de waarneembare wereld is er elke keer een nieuwe oplossing voor een ander probleem; het is de tijd-loop die rondjes draait. Daarom is er telkens een ander verhaal en een nieuwe aandrijver van angst, vernieuwd leiderschap of innovatieve uitvindingen.
De hele structuur van macht en controle — nieuws, educatie, wetenschap en gezondheid — bevindt zich in lichaamsbewustzijn, in de tijd-loop. Met je prioriteit en focus hecht je aan deze afleiding, je hechting geeft het geloof, en vervolgens ben je verbonden aan je gehele programmering.
Het grootste obstakel is een innerlijke weerstand om je prioriteit te verleggen van de buitenwereld naar de binnenwereld. De oorzaak van die weerstand zit diep in je onderbewuste: een dreigende massa aan onvolledigheid. Je wilt vanuit je overlevingsmechanisme koste wat kost wegblijven bij deze onvolledigheid, waar gebrek en tekort heerst.
Jouw vecht- en vluchtmechanisme zal je weg leiden en afleveren in de tijd-loop, terug naar het begin. Deze onvolledigheid is te voelen als een leegte, een vacuüm of een onbestemd gevoel.
Een hoop mensen voelen deze onvolledigheid niet; ze krijgen in de externe wereld bevestiging of erkenning in de vorm van status, aanzien, geld of andere bevrediging. Andere mensen voelen deze onvolledigheid wel; ze ervaren een steeds sterker gevoel van gemis, leegte of ontevredenheid.
Het ongemak of de angst voor deze leegte is zo groot dat jouw programma’s alles doen om je hiervan af te leiden. De meeste mensen zijn zo druk bezig, altijd in beweging of ergens op gefocust, dat zij grotendeels wegblijven bij deze leegte. De wereld biedt momenteel voldoende afleiding om het volledig te negeren. Ze kiezen hierdoor onbewust keer op keer om te leven met een gedeelte van hun bewustzijn, niet wetende dat ze zoveel meer zijn dan dit stukje bewustzijn.
Zoals ik in deel 1 heb toegelicht, neemt de compressie toe. Er zal telkens iets in je leven plaatsvinden wat blijft terugkeren en wat je gevoelsmatig niet krijgt opgelost. Dit komt omdat deze onvolledigheid voortkomt uit je lichaamsbewustzijn, en je probeert het vervolgens op te lossen vanuit lichaamsbewustzijn. Je kunt het niet op hetzelfde niveau oplossen; daarom zijn zoveel routines en patronen moeizaam te doorbreken.
Omdat eenheidsbewustzijn héél is van zichzelf, dringt het zich niet op.
Waarom zou volledigheid zich opdringen, het heeft alles al.
Het eenheidsbewustzijn dat jij bent, dat jij nu al bent, daar geef je meestal onvoldoende ruimte aan om in je lichaam te integreren. Omdat het héél is van zichzelf, dringt het zich niet op; waarom zou volledigheid zich opdringen, het heeft alles al. Je kunt dus alleen maar ruimte maken, en dit is oersaai voor jouw programma’s, die gericht zijn op “opvullen”. Je kunt het opvullen met je onbewuste programma’s, je onvrede of herhaling van wat je al kent, of je kunt de ruimte vrijhouden door jezelf stapsgewijs in een staat van ruimtelijkheid te houden.
Het is een allerminst aantrekkelijke gedachte om de leegte in jezelf gewaar te worden, in plaats van ervan weg te lopen. Het is makkelijker om je te blijven richten op wat er om je heen gebeurt.
Toch blijft deze compressie toenemen en zal het zich eerst zachtjes laten voelen als ontevredenheid of onbestemdheid, uiteindelijk zal het je wijzen op diepe onwaardigheid, angst of onrust.
Alleen als je opzij stapt, maak je ruimte voor een hoger bewustzijn om achter je stuur te gaan staan.
Deze resonantie van onvoorwaardelijke liefde kan alleen toegelaten worden als jij opzij stapt met je geprogrammeerde zelf. Je hartchakra is het portaal, de brug tussen je lagere bewustzijn en je hogere bewustzijn.
Vanuit hier kun je leren jezelf te verstillen, aanwezig te zijn en te voelen.